
De rookie van het LOU-vre is eigenlijk de routinier, huurder van het eerste uur. De jongen in de bezemkast. Van vergaderen op de gang en van de verrassing van een variabel contractje bij een energieleverancier wat stevig geld kostte. Van groeistuipen naar wat belegen kijkend naar het tafereel in de winkel. En in de horeca. Het is donker buiten, want de zon schijnt er nog wel te zijn, maar waar weet niemand en de meteorologen hebben ontdekt dat het sinds 1993 niet meer zo donker is geweest. Toevallig het geboortejaar van Bram.
De stemming lijkt overal wat luidruchtig, uitgelaten. De van Rouwendaals zijn de klanten van het eerste uur, legt Bram uit. "Mooi hoe alles zo evolueert. Het is volwassen geworden. Niet te vergelijken met het begin. Dat was rommeliger, maar ook leuk." Zo kijkt Bram de winkel in. Peggy buigt zich over een kerstgeschenk dat moet worden ingepakt. Myrna serveert koffie. En wij moeten verkassen, we zitten namelijk aan een tafel die bijna een soort stamtafel is geworden voor de Soep en Ontmoet-gasten, het is soepdonderdag, en het is Bieb-teruggeef- en ophaaldag.
Ik kijk Bram aan. Een jaartje ouder dan mijn zoon Felix. Vaag herinnert hij zich Felix, de tennisclub als mantra op de Schrikslaan. Gedreven, zo zou ik Bram willen omschrijven. Een pitbull die zich vastbijt in een project en niet meer of moeilijk loslaat. Ondernemer, vooral. Binnen de lijntjes blijven in het keurslijf van de vaste baan is niet zijn ding. Bram de appbouwer, Bram rekent en wikt en weegt. Realist blijft hij. Maar een goed idee is altijd dichtbij. Zijn open geest kan processen plaatsen en vaak makkelijker maken. Luisteren kan hij goed. En zo onderneemt hij zich het jaar door.
Op de vraag waar hij over 5 jaar staat, haalt hij even zijn schouders op. Hij lacht: "Ben ik miljonair? Nee hoor." En hij verontschuldigt zich bijna. We lachen nu samen. Expectation management, zo begonnen we ons gesprekje. Het is iets voor 11 uur, om 11 uur heeft Bram een nieuwe afspraak. Wie weet, van bezemkast naar succesvol ondernemer. Het is een mooie weg. Zet hem op Bram!
Peter Bake